«زندگی به وقت برنگشتن» تمدید شد

در ادامه ی اجراهای نمایش " زندگی به وقت برنگشتن" ، بعد از 10 شب اجرای این نماش در پلاتوی مرحوم استاد عبدالهی،اجرهای این نمایش تا 16 آذرماه تمدید شد.

نمایش "زندگی به وقت برنگشتن"، نمایش منتخب دوازدهمین جشنواره تئاتر خراسان جنوبی که حائز رتبه های اول نویسندگی، اول کارگردانی ، اول طراحی صحنه ، دوم بازیگری مرد و دوم بازیگری زن این جشنواره شده بود، پس از جشنواره به اجراهای خود در پلاتوی مرحوم استاد عبدالهی ادامه داده و از 3 تا 13 آذر ماه در این پلاتو روی صحنه رفت و با استقبال تماشاگران به مدت 3شب تمدید و تا16 آذرماه در این پلاتو به اجراهای خود ادامه میدهد.  در ادامه یادداشت یکی از مخاطبین این نمایش را می خوانیم.

« ماهان برای مخاطب جنجالی شروع شد.از همان لحظات ابتدایی ِ کار، که با کت و زیر شلواری ِ رنگ پریده ای که هیچ سنخیتی باهم نداشتند؛ در مقابل مخاطب ایستاد و پشت سر هم جملات ِ انگلیسی را خیره به دوربین مقابلش بیان میکرد به نظر می رسید چیزی سر جایش نیست. یشتر از محتوای کلام، شکل و شمایل ماهان و سردی محیط توجه را به خود جلب می کرد.

فردی که ظاهرش با حرف زدنش به زبان انگلیسی در تضاد بود. فن بیان خوبی داشت و اگر تصویر زیر شلواری اش را نادیده می گرفتیم حتما به اصطلاح آدم حسابی به نظر می آمد. اما همراه شدن با این کاراکتر، لایه های عمیقی از شخصیتش را برای مخاطب آشکار می کرد. ماهان ِ جنجالی دقیقه های اول، جایش را به پسرک ِ خوش مشربی می داد که در انتظار یک جمله ی محبت آمیز ، دست به هر کاری می زد. ماهان چیزی را گم کرده بود، چیزی که حتی قبل از این که گمش کرده باشد، پیدایش نکرده بود. هویتش را!

در تمامی صحنه ها رد پایی از هویت کسب نشده ی ماهان به چشم می خورد. هویت سست بنیانی که خرابه هایش در طی نمایش رو به فروریختن بود. هویتی که در تنش ها و تبعیض ها؛ آنطور که باید شکل نگرفته بود، عقده ها و کمبودهایی که ماهان را به جبران افراطی وا می داشت. جبرانی افراط گونه که او را بیشتر در خود غرق می کرد و ریشه در هویت گم شده اش داشت.

طراحی صحنه،دیالوگ ها و اشیاء به کار گرفته شده در کار( پگی، تلسکوپ، چراغ قوه) همه و همه نمادهایی هستند که می توانند پیچ و تاب های شخصیت ماهان را عینی کنند. طراحی فضای خانه به صورت قفسه ای و جزء به جزء، که کلیتی دایره ای شکل را می سازد و بازی بازیگران با این سازه ها را می توان کلیت ِ نامنسجم و شکل نگرفته ی ماهان دانست، خلاء هایی که برایش پُر نشده و قفسه هایی که از ناکامی ها، تبعیض ها و نداشته هایش لبریز است. در بخشی از آنچه می بینیم، ماهان از سرما در یخچال می لرزد و در کلیت شکل نگرفته اش به دنبال تجربه کردن داشتن ِ نداشته هایش می‌شود. 

پگی، مرغ ِ بخت برگشته ای که در بیشتر نمایش، تنها همدم و هم صحبت ِ ماهان ِ تنها بود در همین کمدها نگه داری می شد. مرغی که می تواند نماد تمامی ِ تنهایی و خلاء های عاطفی او باشد. تلسکوپ خواهرش نیز در صحنه ای دیگر میان اسباب های قدیمی و یادگاری های او، در یکی از همین کمد ها پیدا می شود. آنچه که نمایانگر حس حقارتی است که ماهان، سالیان سال تحمل کرده و تلافی نابلدانه و کودکانه ی او، که نشان از عمق ِ خالص ِ محبتی است که به خواهرش دارد. خواهری که ماهان را راهی برای جبران کمبودهایش می داند، برایش قلدری می کند و به گونه ای افراطی در کارهایش دخالت می کند و با فریاد ماهااان ماهان ، بارها وارد صحنه می شود.

 دیالوگ ها، طرز بیان آنها و واکنش ها نیز الگوی ارتباطی ناکارآمد ماهان، که ریشه در نابلدی و آشفتگی هایش دارد را آشکار می سازند.

ماهان ِ آشفته، در نهایت، پس از نیافتن چیزی که خودش هم نمی دانست چه بود، بی قرار و بلاتکلیف، تنها راه ِ ماندن را رفتن می داند و در جستجوی خویشتن گم شده اش،  نبودن را انتخاب می کند. همان نبودن ِ انتخابی ِ ترسناکی که این روزها تیتر خبرها شده است.

همان رفتن های بدون بازگشت... و همان ماهان های فراوانی که خود را گم کرده اند و بی قرار، در جستجوی چیزی هستند که نمی دانند چیست...! زندگی به وقت برنگشتن...؟! »

 نمایش " به وقت برنگشتن " به نویسندگی مشترک  علی حمیدیان فر ، امید شرکت و سید محمد حسین خراشادی زاده و کارگردانی مشترک سید محمد حسین خراشادی زاده و امید شرکت و طراح صحنه و نور توسط میثم صدرا  از شهرستان بیرجند و کاری مشترک از گروه های نمایش پوشه بیرجند و تماشا با همکاری گروه های نمایش میم و گروه نمایش چهره جان بیرجند است .

در این نمایش مصطفی امیری در نقش ماهان، الهام پدید در نقش اطلس و سید فرید فرساد در نقش احسان به عنوان بازیگر به ایفای نقش می پردازند.

از دیگر عوامل این نمایش می توان به مشاور نویسندگان: استاد محسن حسین زاده_ استاد محمود آزادنیا ، مشاور کارگردان: میثم صدرا ، مدیر صحنه: دانیال حسین زاده ، منشی صحنه: مریم ظهوری ، دستیار نور و موسیقی و اجرای ویدئو آرت : سید علی یوسفی _سید مهدی یوسفی ، طراح لباس: زهرا دلیر دلیر ، طراح پوستر و بروشور: امید شرکت ، ساخت و اجرای  دکور : کاظم صادقی_ امیر جم_ سید مرتضی دهشیبی_ احسان محمودی_ سید رضا قالیبافان _ مهدی سبزآری ، عکاس: مریم شهابی_  امیر مددی پور، گریم: پریسا برادران - دریا حسین زاده ،  ساخت ویدئو آرت: سید حمید حسینی  (خانه فیلم ace  ) و سرپرستی مونا کیانی نژاد و مهدی رحیمی خراشاد نام برد.

این نمایش تا 16 آذر ماه در پلاتوی مرحوم استاد عبدالهی واقع در طالقانی 9، ساعت 19 اجرا خواهد شد.